Κάτω – Δώρα Κασκάλη

<> 

Περιγραφή (του οπισθοφίλου)

Το "Κάτω" είναι ένα βιβλίο με σπονδυλωτή αφήγηση. Η πλοκή του εκτυλίσσεται στα ορεινά κάποιου νησιού, σ' ένα ερειπωμένο χωριό που παλεύει να αναστηθεί με τις άοκνες προσπάθειες μιας εκ των ηρωίδων. Σ' αυτό τον τόπο συμπλέκονται οι μικρές ιστορίες - κάθετα και οριζόντια στο χώρο και το χρόνο - γυναικών που ταλανίζονται από σύγχρονα πρακτικά αλλά και υπαρξιακά αδιέξοδα, όπως και γυναικών που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Η αφήγηση διατρέχει δύο αιώνες ιστορίας, επικεντρώνεται ωστόσο σ' ένα παρόν που έχει έντονη την οσμή της παρακμής, ηθικής - οικονομικής - πολιτικής. Στο τέλος του βιβλίου λυτρωτικός φυσάει ο άνεμος μιας κρίσης που ξεθεμελιώνει όλες τις βεβαιότητες και τις μικρές ζωές φέρνοντας τα πάνω κάτω. Στο κατώφλι των άδηλων αλλαγών που κυοφορούνται, οι ηρωίδες θα κληθούν να αναλάβουν μέσα στον μικρόκοσμο τους έναν ουσιαστικότερο ρόλο, αποκτώντας μια πιο ενσυνείδητη φωνή ως άτομα, αλλά και ως πολίτες.

λιγα λόγια δικά μου..

..η φίλη μου η Δώρα.. ήταν από τις πρώτες μου διαδικτυακές επαφές.. μου φάνηκε από την αρχή.. άτομο ευγενικό ευαίσθητο δοτικό και λίγο συνεσταλμένο.. στα κείμενά της φαινόταν μια μελαγχολία.. που δεν έβγαινε στα σχόλια.. αμέσως φάνηκε το λεπτό αδιόρατο χιούμορ της.. και σιγά σιγά ελαττώθηκε η συστολή.. συναντηθήκαμε και σε άλλους διαδικτυακούς χώρους.. και την αισθάνομαι φίλη.. κι ας μη καταφέραμε να συναντηθούμε.. όταν βγήκε το πρώτο της βιβλίο.. έσπευσα να το αποκτήσω.. χάρηκα πολύ..
στο δεύτερο.. μου πήρε κάτι μήνες να τα καταφέρω.. λόγω οικονομικών δυσχερειών.. αλλά τα κατάφερα.. διάβασα λίγο στο τραίνο.. λίγο στο κρεβάτι.. και το έπιασα σήμερα στην 34η σελίδα.. δε κατάφερα να το ξεκολλήσω από το χέρι μου.. έφτιαξα ενδιαμέσως μακαρόνια.. και τα ζέστανα 3 φορές.. και κάποιοι ξέρουν.. ότι ούτε σεισμός με απομακρύνει από τη φρέσκια μακαρονάδα μου..
..ξεκινά λέγοντας μια ιστορία.. μέσα από τα μάτια διαφόρων γυναικών.. διαφορετικών σε κάθε κεφάλαιο.. που πλέκονται σε μια κεντρική ιστορία.. με τρυφερότητα.. με ευαισθησία.. παίρνουν πραγματική σάρκα και οστά οι χαρακτήρες.. σιγά σιγά.. κεφάλαιο κεφάλαιο.. κινείται σε έναν σημερινό χρόνο.. στα χρόνια της κρίσης ως το κοντινό μέλλον.. και σε εξιστορήσεις.. που κινούνται ένα και δύο αιώνες πίσω.. ιστορίες γυναικών.. που εμένα.. με το χαρακτήρα που'χω.. όχι δε με άφησαν ασυγκίνητο.. αλλά ευχαριστήθηκα καθαρτικό κλάμα.. περιγράφει καταστάσεις σημερινές και αυριανές.. αλλά κλίνει και το μάτι στην αισιοδοξία.. στο καλύτερο μέλλων των παιδιών που έρχονται.. το τελευταίο κεφάλαιο.. το πρώτο μισό.. είναι κάποιο όνειρο που βλέπω κι εγώ ξύπνιος.. πέρασα μιάμιση καταπληκτική μέρα.. και σίγουρα θα πάει στο ράφι με τα βιβλία που θα διαβάσω πολλές φορές.. ευχαριστώ Δώρα μου.. περιμένω το επόμενο με ανυπομονησία..

..καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς - Χρόνης Μίσσιος

..είναι πια 27 χρόνια από την πρώτη ανάγνωση.. τό πήρα όπως συνήθως τότε.. διάβασα μερικές αράδες.. και κόλλησα.. ένα γράμμα προς ένα σύντροφο που χάθηκε νωρίς.. του διηγείται την ιστορία που έχασε.. με απλά λόγια.. με καθαρά νοήματα.. χωρίς στρογγυλάδες.. χωρίς υπερβολές.. με ένα υποβόσκον χιουμορ.. που δε ξέρω αν ήταν δικό του ή δικό μου.. σα να καθόμαστε σε κάποιο καφενεδάκι.. και μου έλεγε την ιστορία της ζωής του.. έβαλε ένα λιθαράκι.. ίσως και βραχάκι.. στο τρόπο που έβλεπα.. και ερμήνευα τις ιστορίες που άκουγα.. από τότε που άρχισα να ακούω.. πρέπει να το διαβάζω συχνότερα.. μια κι έχω αρχίσει να ξεχνώ τις πληροφορίες.. ευτυχώς δε ξεχνώ ακόμα τις επιγεύσεις των αναγνωσμάτων μου..

Υπεύθυνη Δήλωση – Βούλα Δαμιανάκου

το πήρα κατά την περσινή εξόρμηση στην κλαθμώνος.. στο σώσε ένα βιβλίο.. μεταξή αλλων.. είχα την περιέργεια να δω άλλη μια οπτική γωνία.. νόμιζα ότι θα ήταν κάπως ιστορικής φύσεως.. αλλά τελικά ήταν περισσότερο μια προσωπική ιστορία.. ίσως μαρτυρία.. έκλαψα και γέλασα στο πρώτο μέρος.. το προπολεμικό.. το μεταπολεμικό συμφωνούσε με πολλές διηγήσεις που έχω ακούσει από παιδί.. αλλά είναι δοσμένο με πολύ ήπιο τρόπο.. χωρίς μίση.. χωρίς κορόνες.. πολύ ψύχραιμο.. και μου φαίνεται πολύ αληθινό.. χωρίς να έχω τρόπο να ξέρω βέβαια.. αλλά από την ακούσια επεξεργασία που έχω κάνει μέσα στις δεκαετίες.. σχετικά με το τι μου φαίνεται πιθανό και τι όχι..

Είσοδος κινδύνου - Ανδρέας Αποστολίδης, Νεοκλής Γαλανόπουλος, Σέργιος Γκάκας, Αντώνης Γκόλτσος, Βασίλης Δανέλλης, Τιτίνα Δανέλλη, Νίνα Κουλετάκη, Απόστολος Λυκεσάς, Δημήτρης Μαμαλούκας, Ανδρέας Μιχαηλίδης, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Αθηνά Μπασιούκα, Μάιρα Παπαθανασοπούλου, Αργύρης Παυλιώτης, Γιάννης Ράγκος, Φίλιππος Φιλίππου

στο πρώτο μου ποστ.. τέταρτη κατά σειρά εμφανίσεως.. που ήλθε να με καλωσορίσει.. ήταν η νέα μου τότε μπλογκόφιλη.. Composition Doll.. που τη διάβαζα στο αξέχαστο shine on, you crazy diamont και στο αειθαλές έγκλημα και τιμωρία.. στα 2 χρόνια περίπου αναστολής της λειτουργίας του shin on... ανέτρεχα συχνά και διάβαζα τα παλιά της.. κι όταν βρεθήκαμε στο φατσαμπούκιον της ζήτησα να το ξανά ανοίξει προς ανάγνωσην.. εκεί έιδα και την έκδοση αυτού του βιβλίου.. και την νέα της εμφάνιση με το Νίνα Κουλετάκη.. μια Composition Doll με ονοματεπώνυμο..

..έτσι έσπευσα να αποκτήσω το βιβλίο.. και το διάβασα σε χρόνο ρεκόρ για μένα.. μικρός είχα ακούσει σε μεταμεσονύκτιες επαναλήψεις το μυθιστόρημα των τεσσάρων.. και πρόσφατα διάβασα άλλες δύο συλλογικές προσπάθειες.. αλλά αυτό ήταν διαφορετικό.. κατ' αρχήν λόγω πλήθους και όγκου.. αλλά κυρίως.. λόγω κανόνων.. υπάρχει μια βασική δομή με τους ίδιους βασικούς ήρωες σε δεκαέξι ξεχωριστά και ανεξάρτητα κείμενα.. φοβήθηκα ότι θα ζούσα τη μέρα της μορμότας.. αλλά καμία σχέση.. τελικά φαίνεται ότι ο χαρακτήρας υπερσκελίζει το όνομα.. σε κάθε ένα βρήκα μια ξεχωριστή ιστορία.. νόμιζα ότι θα μπερδευόμουν.. τελειώνοντας μια ιστορία να μπαίνω σε μια άλλη με τα ίδια όνομα.. αλλά η ξεχωριστή ατμόσφαιρα από την αρχή.. έδινε άλλη δυναμική στα ονόματα.. και σκέψου ότι η κύρια αμηχανία μου.. στην προσπάθειά μου να πω μια ιστορία.. ήταν πάντα η επιλογή των ονομάτων.. ίσως ένας λόγος που είχα διασκεδάσει τόσο το παραμύθι χωρίς όνομα.. το διασκέδασα πάρα πολύ.. αν και δε συμπαθώ γενικά τα διηγήματα.. μου κράτησε παρέα 3-4 μέρες.. στο μετρό στην πλατεία στο κρεβάτι στην καφετέρια.. κι έχω την αίσθηση ότι είναι από τα βιβλία που θα ξαναδιαβάζω κατά καιρούς.. 

νινα μου.. καλή συνέχεια.. μου άρεσε όπως πάντα η γραφή σου.. και είχες και καλό leadin.. (περιμένω την περσεφόνη)..

οι υπόλοιποι.. χάρηκα για την γνωρημία.. θα σας παρακολουθώ..

Εικονες από το τίποτα - Γιαννης Πέτσας

..με το φίλο μας το γιάννη.. φάνηκε ότι ήμασταν συμβατοί από τις πρώτες μας συναντήσεις στα σχόλια του πεταλουδίου πριν μερικά χρόνια.. το προηγούμενο βιβλίο του έδειξε ότι έχουμε και μερικά ακόμα κοινά..
..έτσι όταν το πήρα χαμπάρι.. έστω και καθυστερημένα ότι ξαναεξεδόθει.. έσπευσα να αποκτήσω το νέον του τέκνον.. ένα βιβλίο λευκό αυτή τη φορά.. με μια εικόνα ήδη γνώριμη.. και τελικά αυτή η αντίθεση.. με το πρώτο του.. αντιπροσώπευε και το κλίμα μέσα στο βιβλίο.. μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας.. που λοιδορεί.. και την επιστήμη.. και τη φαντασία.. φωτεινό ήταν η πρώτη λέξη που μου ήλθε.. που υπέβοσκε στο μάυρο απέραντο σύμπαν.. μια αναζήτηση για το νόημα της ζωής.. που τελικά μπορεί να είναι και ένα μεγάλο αστείο.. με ανατροπές που δεν είναι αναμενόμενες.. αλλά κάπως.. δεν είναι και αναπάντεχες.. με τη ζωή να σημαίνει τα πάντα στην μοναδικότητά της.. αλλά και τίποτα στην ασημαντότητά της.. μπροστά στο άπειρο σύμπαν.. ή την άπειρη πλεονεξία.. δε θα διακινδυνεύσω να ερμηνεύσω τι ήθελε να πει ο συγγραφεύς.. αλλά εμένα με ώθησε σε αναρίθμητες σκέψεις.. και το ρούφηξα κυριολεκτικά.. σταμάτησα την ανάγνωση μόνο δύο φορές..
..αν στο τέλος του προηγούμενου είχα αναρωτηθεί "και τώρα τι;".. σε αυτό θα πω.. "περιμένω το επόμενο.."

Εικονες από το τίποτα - Γιαννης Πέτσας (πριν την ανάγνωση)

ο φίλος μας ο Γιάννης ξανά εκδόθηκε.. τώρα το πήρα χαμπάρι.. ακόμα δε πήρα το βιβλίο.. θα το διαβάσω και θα τοποθετηθώ εκτενώς.. προς το παρόν αντιγράφο από τον δοτικό οικο..




Το πρώτο ραδιοσήμα που στάλθηκε ποτέ στο διάστημα αποτελείτο από 1679 bits. Ήταν ένα συνοπτικό, παλμικό μήνυμα τριών λεπτών προς ένα σφαιρωτό σμήνος άστρων, το M13, μια "εικόνα από το τίποτα" ίσως.
Αν εκείνο το απεγνωσμένο σινιάλο συνέθετε την ελεγεία του ακατανόητου, σ΄ αυτές τις σελίδες, ο νόμος της αιωνιότητας, η έννοια της ανυπαρξίας και το μουρμουρητό της ζωής, συνυφαίνουν τις εικόνες από το τίποτα, μια αλληγορία που ψηλαφεί βασανιστικά ερωτήματα από κτήσεως κόσμου - μια υπαρξιακή αναζήτηση στα πέρατα του διαστήματος, ένα επικοινωνιακό τέχνασμα σ΄ έναν κόσμο απέραντης μοναξιάς.
Ίσως το ταξίδι στο σκοτάδι, η επίγνωση της ασημαντότητάς μας κι οι απαντήσεις για την ίδια την απεραντοσύνη του σύμπαντος, να βρίσκονται τελικά μέσα μας. Ίσως αυτό το άλυτο μυστήριο που μας περιβάλλει να μην είναι παρά μια προβολή στο μυαλό μας - η μοναξιά που νοιώθουμε στρέφοντας τα μάτια μας στο διάστημα να είναι έλλειψη κατανόησης.

21χ14 εκ., 251 σελίδες
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
Τόπος έκδοσης: Αθήνα
Ταξινόμιση DDC: 889.3 (Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα)
ISBN: 978-960-99339-3-3
ISBN (10ψήφιο): 960-99339-3-9

Βάρος: 0.42 κιλά
Εκδότης: CaptainBook.gr Έτος Κυκλοφορίας: 2011

πάρ'τα μωρή άνεργη-κυριακή μαγεμένη

..τη μάγισσα Κίρκη την γνώρισα τους τελευταίους μήνες.. δυστυχώς.. δεν είχα τύχει να δω ή να μου τραβήξει το μάτι κάποιο σχόλιό της.. μόλις την βρήκα κόλλησα. διάβασα και μερικά παλιά της.. έτσι μόλις είδα ότι εκδόθηκε πολύ χάρηκα..
χάρηκα τόσο που δεν άντεχα να περιμένω να το φέρει το οικείο βιβλιοπωλείο.. και δε μπήκα κάν στο κόπο να τηλεφωνήσω στον εκδοτικό οίκο.. έτσι κατάφερα να το αποκτήσω με την τρίτη προσπάθεια..
και χάρηκα.. γιατί θα είχα την ευκαιρία να της ανταποδώσω σε ένα ελάχιστο βαθμό.. και υλικά. τις τόσες ωραίες στιγμές που πέρασα διαβάζοντας τη στο blog.. ακόμα κι αν το βιβλίο ήταν γεμάτο λευκές σελίδες..
πόσο μάλλον. που οι σελίδες κάθε άλλο παρά λευκές είναι.. λέγαμε κάποτε.. "μια δεκάρα για τις σκέψεις σου".. ε έχει πολλές πολλές περισσότερες σκέψεις από τις 160 που πληρώνεις για να το πάρεις.. πραγματικά γέλασα μέχρι δακρύων.. αλλά κι έκλαψα μέχρι γελοιότητας. μια κεντρική ιστορία αναζήτησης εργασίας.. με παρεμβολές από ποστ περί ανέμων και υδάτων.. και περί εργασιακών και γκομενικών.. μια και κυρίως διαβάζω στο μετρό και σε καφετέριες.. πιό πολύ στο πρώτο πιά.. γιατί το δεύτερο μου πέφτει ακριβό.. ε έχω γίνει πολλές φορές ρεζίλι γελώντας.. ακόμα και αφού είχα κλείσει το βιβλίο.. από μια εικόνα που έφτιαξα και δε μπορούσα να διώξω.. εκνευρίστηκα με τα γουρούνια που πρέπει μια γυναίκα να συναναστραφεί εκεί έξω για να επιβιώσει. στεναχωρήθηκα με διάφορες πιεστικές καταστάσεις.. γενικά πέρασα καλά.. όπως περνώ καλά σε κάθε ποστ της που διαβάζω..

πληροφορίες στο αντίστιχο ποστ της κιρκης