Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Κάτω – Δώρα Κασκάλη

<> 

Περιγραφή (του οπισθοφίλου)
Το "Κάτω" είναι ένα βιβλίο με σπονδυλωτή αφήγηση. Η πλοκή του εκτυλίσσεται στα ορεινά κάποιου νησιού, σ' ένα ερειπωμένο χωριό που παλεύει να αναστηθεί με τις άοκνες προσπάθειες μιας εκ των ηρωίδων. Σ' αυτό τον τόπο συμπλέκονται οι μικρές ιστορίες - κάθετα και οριζόντια στο χώρο και το χρόνο - γυναικών που ταλανίζονται από σύγχρονα πρακτικά αλλά και υπαρξιακά αδιέξοδα, όπως και γυναικών που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Η αφήγηση διατρέχει δύο αιώνες ιστορίας, επικεντρώνεται ωστόσο σ' ένα παρόν που έχει έντονη την οσμή της παρακμής, ηθικής - οικονομικής - πολιτικής. Στο τέλος του βιβλίου λυτρωτικός φυσάει ο άνεμος μιας κρίσης που ξεθεμελιώνει όλες τις βεβαιότητες και τις μικρές ζωές φέρνοντας τα πάνω κάτω. Στο κατώφλι των άδηλων αλλαγών που κυοφορούνται, οι ηρωίδες θα κληθούν να αναλάβουν μέσα στον μικρόκοσμο τους έναν ουσιαστικότερο ρόλο, αποκτώντας μια πιο ενσυνείδητη φωνή ως άτομα, αλλά και ως πολίτες.


λιγα λόγια δικά μου..

..η φίλη μου η Δώρα.. ήταν από τις πρώτες μου διαδικτυακές επαφές.. μου φάνηκε από την αρχή.. άτομο ευγενικό ευαίσθητο δοτικό και λίγο συνεσταλμένο.. στα κείμενά της φαινόταν μια μελαγχολία.. που δεν έβγαινε στα σχόλια.. αμέσως φάνηκε το λεπτό αδιόρατο χιούμορ της.. και σιγά σιγά ελαττώθηκε η συστολή.. συναντηθήκαμε και σε άλλους διαδικτυακούς χώρους.. και την αισθάνομαι φίλη.. κι ας μη καταφέραμε να συναντηθούμε.. όταν βγήκε το πρώτο της βιβλίο.. έσπευσα να το αποκτήσω.. χάρηκα πολύ..
στο δεύτερο.. μου πήρε κάτι μήνες να τα καταφέρω.. λόγω οικονομικών δυσχερειών.. αλλά τα κατάφερα.. διάβασα λίγο στο τραίνο.. λίγο στο κρεβάτι.. και το έπιασα σήμερα στην 34η σελίδα.. δε κατάφερα να το ξεκολλήσω από το χέρι μου.. έφτιαξα ενδιαμέσως μακαρόνια.. και τα ζέστανα 3 φορές.. και κάποιοι ξέρουν.. ότι ούτε σεισμός με απομακρύνει από τη φρέσκια μακαρονάδα μου..
..ξεκινά λέγοντας μια ιστορία.. μέσα από τα μάτια διαφόρων γυναικών.. διαφορετικών σε κάθε κεφάλαιο.. που πλέκονται σε μια κεντρική ιστορία.. με τρυφερότητα.. με ευαισθησία.. παίρνουν πραγματική σάρκα και οστά οι χαρακτήρες.. σιγά σιγά.. κεφάλαιο κεφάλαιο.. κινείται σε έναν σημερινό χρόνο.. στα χρόνια της κρίσης ως το κοντινό μέλλον.. και σε εξιστορήσεις.. που κινούνται ένα και δύο αιώνες πίσω.. ιστορίες γυναικών.. που εμένα.. με το χαρακτήρα που'χω.. όχι δε με άφησαν ασυγκίνητο.. αλλά ευχαριστήθηκα καθαρτικό κλάμα.. περιγράφει καταστάσεις σημερινές και αυριανές.. αλλά κλίνει και το μάτι στην αισιοδοξία.. στο καλύτερο μέλλων των παιδιών που έρχονται.. το τελευταίο κεφάλαιο.. το πρώτο μισό.. είναι κάποιο όνειρο που βλέπω κι εγώ ξύπνιος.. πέρασα μιάμιση καταπληκτική μέρα.. και σίγουρα θα πάει στο ράφι με τα βιβλία που θα διαβάσω πολλές φορές.. ευχαριστώ Δώρα μου.. περιμένω το επόμενο με ανυπομονησία..

2 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται!

koulpa είπε...

γειά σου kitsomitso μου
ναι είναι πολύ δεμένο.. αν σου αρέσει το είδος το συνηστώ ανεπιφίλαχτα.. και δε το κάνω συχνα.. δεν ήθελα να το αφίσω σου λέω.. και δεν ήταν λόγω πλοκής ή μυστηρίου.. ήταν λόγω ατμόσφαιρα από την οποία δεν ήθελα να βγώ.. :) :)
καλησπερούδιααα :) :)