ΞΑΝΑΔΙΑΒΆΖΩ !!

Νοέμβρη του 13 συναντήθηκα με το πρώτο εγκεφαλικό το οποίο με φιλοδώρισε μια δυσχέρεια στην όραση και μια δυσκολία στο διάβασμα. Την περασμένη εβδομάδα υπολόγιζα να αφήσω το τηλέφωνο για φόρτιση όσο έπινα καφέ και σκέφτηκα να πάρω ένα βιβλίο μαζί μου να δοκιμάσω. Δεν είχα κάτι πρόχειρο και πήρα από μιά στοίβα το φτωχόκοσμο του Ντοστογιέφσκι. Το είχα διαβάσει στα 70ς σε μια παλιά δερματόδετη έκδοση το ξαναβρήκα το 2008 στην αρχή της κρίσης στο "σώσε ένα βιβλίο" κι ήθελα να δω τι αλλαγές θα νιώσω. Τα κατάφερα!! με δυσκολία αλλά άρχισα να μπορώ να ακολουθώ τις σειρές. Ίσως τοποθετηθώ όταν καταφέρω να το τελειώσω κι όταν ξαναμάθω να πληκτρολογώ.

περσεφονη - νινα κουλετακη

'ερωτας με τηνπρώτη ματιά.. όταν διάβασα το πρώτο ποστ.. ομολογώ ήμουν ένας από αυτούς που επεμεναν να εκδοθεί σε βιβλίο.. και πολυ το χαρικα οταν συνεβει.. γύρησα αθήνα ιδικά για να παρεβρεθώ στην παρουσίαση και να εξασφαλησω ενα αντίτυπο το οποίο ηδη έλειωσα.. η περιγραφή μεσα από τα ματια μιάς μικρουλας.. της κοινωνίας των 60ς .. μου πηρε κανα χρονο να τοπθετηθω μα και τώρα μεδανικό laptop είμαι

υπόκοσμοι - κωνσταντίνα δελημήτρου

Την Κωνσταντίνα Δελημήτρου την γνώρισα σα ως
x-psilikatzoy.. αργά σχετικά.. κάπου το 2008.. όχι από κάποιο σχόλιό της.. όπως συνήθιζα να αλιεύω τα μπλογκ που παρακολουθούσα.. αλλά από κάποια παραπομπή φίλου σε παλιότερο ποστ της.. έπεσα σε φάση αγρανάπαυσής της.. έχοντας αρχίσει από το 2005.. όταν εγώ πήγαινα εκείνη γύριζε.. αλλά είδα ότι υπάρχει το προγενέστερο psilikatzoy.. πήγα να δω τι είναι και την πάτησα.. παρόλο που τότε είχα ακόμα δουλειά.. κόλησα μερικά βράδια.. και διάβασα οοοοολα της τα ποστ.. μη γελάτε με τα οοοοολα.. μιλάμε στο psilikatzoy έγραφε σχεδόν κάθε μέρα.. με κατέκτησε το ύφος της.. κι ο τρόπος που τα έλεγε μου ταίριαζε.. μετά χανόμαστε και βρισκόμαστε παλεύοντας με τις περιόδους αγρανάπαυσής μας.. όταν είδα την έκδοση του νέου της βιβλίου.. οι υποκοσμοι..

 

 

 

"Υπόκοσμοι" | Δελημήτρου Κωνσταντίνα εκδόσεις Λιβάνη

 

ενθουσιάστηκα.. αλλά μια το ξέχναγα.. μιά δεν είχα λεφτά.. έχω κι ένα σορό φίλους που μου στέλνουν τόνους αμερικάνικης παραφιλολογίας.. πέρασαν πάνω από 2 χρόνια για να το διαβάσω.. στην αρχή της εβδομάδας.. ήλθε η ώρα.. δε ξέρω τι να πω.. μια και τα είπε η ίδια τόσοκαλά.. και τα είπε και καλύτερα.. αλλά από τη δική μου μεριά.. είναι ένα παραμύθι.. μάλλον μιά μυθολογία.. ευχάριστη.. και έξυπνη.. ελεύθερη από ανάγκη αποδείξεων.. που μια χαρά καταφέρνει κι αναφέρει.. κι αναλύει.. κι αιτιολογεί όλα τα σοβαρά της ζωής μας.. που μπορεί κάλλιστα να είναι και τόσο αστεία.. δε θα μπω στη διαδικασία να εξιστορήσω.. μια και το κάνει η ίδια μια χαρά.. λέγοντας και πως οδηγήθηκε εκεί.. και έχει και κεφάλαιο για δείγμα..

ήμουν πολύ κουρασμένος.. και δε κατάφερα να το τελειώσω το πρώτο βράδυ.. αλλά την άλλη μέρα το πήρα και δε κατάφερα να το αφήσω ούτε για να φάω.. κι όσοι με ξέρουν καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα του πράγματος.. μόλις τελείωσε.. αντιμετώπισα το συνηθισμένο “και τώρα τι;” όταν τελειώνει κάτι που είχα μπει μέσα και το ζούσα.. αλλά σε αυτή την περίπτωση η λύση ήλθε εύκολα.. άρχισα πάλι να διαβάζω τα ποστ της.. από το 2005.. και μετά από 8 χρόνια.. έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.. γιατί θυμάσαι και εποχές και γεγονότα τόσο διαφορετικά.. αλλά και σε εκπλήσσει πόσο ίδια μπορεί να είναι μερικά πράγματα και μερικές οπτικές.. τώρα έμαθα ότι συμμετέχει και σε άλλο βιβλίο με ένα διήγημα.. ελπίζω να τα καταφέρω νωρίτερα από τα δύο χρόνια.. και θα τα καταφέρω..

Πέντε ζωές κι ένα μυθιστόρημα - Δώρα Κασκάλη

ήταν μέσα προς τέλη οκτώμβρη.. όταν η φίλη δώρα κασκάλη.. με ενημέρωσε.. ότι εκδόθηκε το τρίτο της βιβλίο.. σε ηλεκτρονική μορφή αυτή τη φορά.. πήγα στο
λινκ που μου έδωσε.. 
και κατέβασα το e-book..

μεταφέρω από το λινκ

Η νουβέλα «Πέντε ζωές κι ένα μυθιστόρημα» παρακολουθεί την προσπάθεια της αφηγήτριας και επίδοξης συγγραφέα να κατακτήσει ένα προσωπικό ύφος. Η περιπέτεια της αφήγησης συμπλέκεται με τις περιπέτειες της ηρωίδας του εγκιβωτισμένου μυθιστορήματος, αλλά και μιας ολόκληρης γενιάς προς τη δύσκολη ενηλικίωση. Η αφηγήτρια θα πειραματιστεί με τη γυναικεία γραφή, το αστυνομικό μυθιστόρημα, το ψυχολογικό θρίλερ, την ερωτική/αισθηματική λογοτεχνία και τις υφολογικές και θεματικές συμβάσεις τους, πλαισιώνοντας αντίστοιχα κεφάλαια του βίου της βασικής πρωταγωνίστριας. Το κείμενο βρίσκεται σε μόνιμο διάλογο με τον εαυτό του κι έναν υποψήφιο εκδότη, επιχειρώντας να κατανοήσει τους μηχανισμούς που διαμορφώνουν το εκάστοτε αναγνωστικό γούστο. Αν και κατακερματισμένο αφηγηματικά, στην πραγματικότητα το βιβλίο παρακολουθεί με άλλοτε σπαρταριστό, άλλοτε ασθματικό και άλλοτε λυρικό τρόπο την πορεία μιας γυναίκας προς την αυτογνωσία.

το διάβασα το ίδιο βράδυ.. αλλά μέσα στη θολούρα μου.. με τις εκλογές και τα αποτελέσματά τους.. δεν είχα καμιά όρεξη να ποστάρω.. κατά τα Χριστούγεννα.. το ξανακατέβασα.. και το ξαναδιάβασα.. αλλά πάλι δεν έφτασα να ποστάρω.. ε τώρα.. για μια τρίτη και καλή.. το κατέβασα το διάβασα.. και προχωρώ..
έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια αρκετά κείμενα της δώρας.. γενικά μου αρέσει η ατμόσφαιρα που μεταφέρει.. κι ας φλερτάρει με την θλίψη.. αλλά αυτό διαφέρει κάπως.. 5 ζωές.. 5 κομμάτια μιας ζωής.. 5 διαφορετικοί τρόποι έκφρασης.. 5 διαφορετικά λογοτεχνικά είδη.. μικρά δοκίμια στο κάθε είδος.. πετυχημένο κατά τη γνώμη μου.. ως προς την ατμόσφαιρα κάθε φορά.. πιο φωτεινό από το πρώτο βιβλίο της.. παρόλο το νουάρ που χρησιμοποιεί σε μια ζωή.. πιο νεανικό.. από το δεύτερο.. με ίσως πιο χαρούμενη διάθεση.. παρά την οδύσσεια της αναζήτησης.. ένα δείγμα γραφής.. που μου ταιριάζει.. και ελπίζω να γεμίσει πολλές σελίδες στο μέλλον.. με πιο μεγάλες ιστορίες.. πιο τολμηρές πλοκές.. κι ίσως μια αναζήτηση πιο εκτενή στην αστυνομική λογοτεχνία.. ότι και να γράψει πάντως.. μπορώ να το διαβάσω και να το ξαναδιαβάσω.. όπως είπαμε.. εκτός της πλοκής.. μου αρέσει κι η ατμόσφαιρα..

Τα Μεταμεσονύχτια - Σοφία Γκιούσου

Από τον πρώτο στο δωδεκατο χτυπο.
Πιτσιρικάδες με δόντια, κάτι λέξεις σαν μουσικές, βλέμματα, αρώματα και θολές στιγμές κυκλοφορούν μέσα σε αυτές τις μικρές ιστορίες ψηφιακής ιδιοσυγκρασίας.
Τα Μεταμεσονύχτια, γραμμένα σε υπολογιστή, δημοσιευμένα, σχολιασμένα και μοιρασμένα ψηφιακά, κάπως σαν πολύ μικρά διηγήματα, κάπως σαν ποιήματα.
Γραμμένα εδώ κι εκεί, κι όμως πάντα μαζί.

Αγοράστε το βιβλίο ή κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ το .pdf ή .epub

λεπτομέριες εδώ

την σοφία γκιούσου.. κατά κόσμον θεία σοφία.. μου την γνώρισε η φίλη μου diVa.. σε ένα από τα ποστ ης.. για δημιουργικούς μπλόγκερ.. κάπου το 2008.. που απέτυχα να βρω.. μαζί με το συκοφάντη μπαστούνι.. άρχισα να την ακολουθώ.. αρχικά στο μπλογκ της.. στο youtube στο flikr στο ff στο twitter στο facebook.. και δε θυμάμαι που αλλού.. στη χαώδη διαδικτυακή μας ζωή..
προφανώς μου αρέσει ο τρόπος που γράφει.. μου αρέσει η ενασχόλησή της με τα μαγειρικά και διασκεδάζω με τα βιντεάκια της..

προχθές είδα στο twitter την νέα της δοκιμαστική προσπάθεια.. ένα βιβλίο.. από μόνο του συγκινητικό για κάποιον που έχει ασχοληθεί με τις εκτυπώσεις στο παρελθόν όπως εγώ..
μια κι η οικονομική μου κατάσταση είναι άθλια.. προς το παρόν εκμεταλλεύτηκα την δυνατότητα να το κατεβάσω δωρεάν ως e-book.. ελπίζω να καταφέρω να το κρατήσω στα χέρια μου και σαν έντυπο μια των ημερών.. έτσι κι αλλιώς είναι αρκετά φθινό..

το φόρτωσα λοιπόν στο netbook προχθές το απόγευμα.. το πήρα στο κρεβάτι.. με σκοπό να διαβάσω λίγο μέχρι να κοιμηθώ.. τελικά δε κοιμήθηκα..

2-3 κεφάλαια τα θυμόμουν από το μπλογκ.. γενικά δεν είμαι του ρομαντικού.. μα περνά ξυστά.. χωρίς να γίνεται γλυκερό.. περιγράφει καταστάσεις που όλοι ίσως θυμόμαστε.. που ίσως να ξεχνάμε.. εικόνες αισθήματα.. ακόμα κι οσμές.. νομίζω ότι είναι πετυχημένη γενική δοκιμή.. κι αναμένω το επόμενο.. αλλά και κάτι άλλο.. που να χρησιμοποιεί και το καθημερινό της χιούμορ..

Κάτω – Δώρα Κασκάλη

<> 

Περιγραφή (του οπισθοφίλου)

Το "Κάτω" είναι ένα βιβλίο με σπονδυλωτή αφήγηση. Η πλοκή του εκτυλίσσεται στα ορεινά κάποιου νησιού, σ' ένα ερειπωμένο χωριό που παλεύει να αναστηθεί με τις άοκνες προσπάθειες μιας εκ των ηρωίδων. Σ' αυτό τον τόπο συμπλέκονται οι μικρές ιστορίες - κάθετα και οριζόντια στο χώρο και το χρόνο - γυναικών που ταλανίζονται από σύγχρονα πρακτικά αλλά και υπαρξιακά αδιέξοδα, όπως και γυναικών που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Η αφήγηση διατρέχει δύο αιώνες ιστορίας, επικεντρώνεται ωστόσο σ' ένα παρόν που έχει έντονη την οσμή της παρακμής, ηθικής - οικονομικής - πολιτικής. Στο τέλος του βιβλίου λυτρωτικός φυσάει ο άνεμος μιας κρίσης που ξεθεμελιώνει όλες τις βεβαιότητες και τις μικρές ζωές φέρνοντας τα πάνω κάτω. Στο κατώφλι των άδηλων αλλαγών που κυοφορούνται, οι ηρωίδες θα κληθούν να αναλάβουν μέσα στον μικρόκοσμο τους έναν ουσιαστικότερο ρόλο, αποκτώντας μια πιο ενσυνείδητη φωνή ως άτομα, αλλά και ως πολίτες.

λιγα λόγια δικά μου..

..η φίλη μου η Δώρα.. ήταν από τις πρώτες μου διαδικτυακές επαφές.. μου φάνηκε από την αρχή.. άτομο ευγενικό ευαίσθητο δοτικό και λίγο συνεσταλμένο.. στα κείμενά της φαινόταν μια μελαγχολία.. που δεν έβγαινε στα σχόλια.. αμέσως φάνηκε το λεπτό αδιόρατο χιούμορ της.. και σιγά σιγά ελαττώθηκε η συστολή.. συναντηθήκαμε και σε άλλους διαδικτυακούς χώρους.. και την αισθάνομαι φίλη.. κι ας μη καταφέραμε να συναντηθούμε.. όταν βγήκε το πρώτο της βιβλίο.. έσπευσα να το αποκτήσω.. χάρηκα πολύ..
στο δεύτερο.. μου πήρε κάτι μήνες να τα καταφέρω.. λόγω οικονομικών δυσχερειών.. αλλά τα κατάφερα.. διάβασα λίγο στο τραίνο.. λίγο στο κρεβάτι.. και το έπιασα σήμερα στην 34η σελίδα.. δε κατάφερα να το ξεκολλήσω από το χέρι μου.. έφτιαξα ενδιαμέσως μακαρόνια.. και τα ζέστανα 3 φορές.. και κάποιοι ξέρουν.. ότι ούτε σεισμός με απομακρύνει από τη φρέσκια μακαρονάδα μου..
..ξεκινά λέγοντας μια ιστορία.. μέσα από τα μάτια διαφόρων γυναικών.. διαφορετικών σε κάθε κεφάλαιο.. που πλέκονται σε μια κεντρική ιστορία.. με τρυφερότητα.. με ευαισθησία.. παίρνουν πραγματική σάρκα και οστά οι χαρακτήρες.. σιγά σιγά.. κεφάλαιο κεφάλαιο.. κινείται σε έναν σημερινό χρόνο.. στα χρόνια της κρίσης ως το κοντινό μέλλον.. και σε εξιστορήσεις.. που κινούνται ένα και δύο αιώνες πίσω.. ιστορίες γυναικών.. που εμένα.. με το χαρακτήρα που'χω.. όχι δε με άφησαν ασυγκίνητο.. αλλά ευχαριστήθηκα καθαρτικό κλάμα.. περιγράφει καταστάσεις σημερινές και αυριανές.. αλλά κλίνει και το μάτι στην αισιοδοξία.. στο καλύτερο μέλλων των παιδιών που έρχονται.. το τελευταίο κεφάλαιο.. το πρώτο μισό.. είναι κάποιο όνειρο που βλέπω κι εγώ ξύπνιος.. πέρασα μιάμιση καταπληκτική μέρα.. και σίγουρα θα πάει στο ράφι με τα βιβλία που θα διαβάσω πολλές φορές.. ευχαριστώ Δώρα μου.. περιμένω το επόμενο με ανυπομονησία..

..καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς - Χρόνης Μίσσιος

..είναι πια 27 χρόνια από την πρώτη ανάγνωση.. τό πήρα όπως συνήθως τότε.. διάβασα μερικές αράδες.. και κόλλησα.. ένα γράμμα προς ένα σύντροφο που χάθηκε νωρίς.. του διηγείται την ιστορία που έχασε.. με απλά λόγια.. με καθαρά νοήματα.. χωρίς στρογγυλάδες.. χωρίς υπερβολές.. με ένα υποβόσκον χιουμορ.. που δε ξέρω αν ήταν δικό του ή δικό μου.. σα να καθόμαστε σε κάποιο καφενεδάκι.. και μου έλεγε την ιστορία της ζωής του.. έβαλε ένα λιθαράκι.. ίσως και βραχάκι.. στο τρόπο που έβλεπα.. και ερμήνευα τις ιστορίες που άκουγα.. από τότε που άρχισα να ακούω.. πρέπει να το διαβάζω συχνότερα.. μια κι έχω αρχίσει να ξεχνώ τις πληροφορίες.. ευτυχώς δε ξεχνώ ακόμα τις επιγεύσεις των αναγνωσμάτων μου..