Τα Μεταμεσονύχτια - Σοφία Γκιούσου

Από τον πρώτο στο δωδεκατο χτυπο.
Πιτσιρικάδες με δόντια, κάτι λέξεις σαν μουσικές, βλέμματα, αρώματα και θολές στιγμές κυκλοφορούν μέσα σε αυτές τις μικρές ιστορίες ψηφιακής ιδιοσυγκρασίας.
Τα Μεταμεσονύχτια, γραμμένα σε υπολογιστή, δημοσιευμένα, σχολιασμένα και μοιρασμένα ψηφιακά, κάπως σαν πολύ μικρά διηγήματα, κάπως σαν ποιήματα.
Γραμμένα εδώ κι εκεί, κι όμως πάντα μαζί.

Αγοράστε το βιβλίο ή κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ το .pdf ή .epub

λεπτομέριες εδώ

την σοφία γκιούσου.. κατά κόσμον θεία σοφία.. μου την γνώρισε η φίλη μου diVa.. σε ένα από τα ποστ ης.. για δημιουργικούς μπλόγκερ.. κάπου το 2008.. που απέτυχα να βρω.. μαζί με το συκοφάντη μπαστούνι.. άρχισα να την ακολουθώ.. αρχικά στο μπλογκ της.. στο youtube στο flikr στο ff στο twitter στο facebook.. και δε θυμάμαι που αλλού.. στη χαώδη διαδικτυακή μας ζωή..
προφανώς μου αρέσει ο τρόπος που γράφει.. μου αρέσει η ενασχόλησή της με τα μαγειρικά και διασκεδάζω με τα βιντεάκια της..

προχθές είδα στο twitter την νέα της δοκιμαστική προσπάθεια.. ένα βιβλίο.. από μόνο του συγκινητικό για κάποιον που έχει ασχοληθεί με τις εκτυπώσεις στο παρελθόν όπως εγώ..
μια κι η οικονομική μου κατάσταση είναι άθλια.. προς το παρόν εκμεταλλεύτηκα την δυνατότητα να το κατεβάσω δωρεάν ως e-book.. ελπίζω να καταφέρω να το κρατήσω στα χέρια μου και σαν έντυπο μια των ημερών.. έτσι κι αλλιώς είναι αρκετά φθινό..

το φόρτωσα λοιπόν στο netbook προχθές το απόγευμα.. το πήρα στο κρεβάτι.. με σκοπό να διαβάσω λίγο μέχρι να κοιμηθώ.. τελικά δε κοιμήθηκα..

2-3 κεφάλαια τα θυμόμουν από το μπλογκ.. γενικά δεν είμαι του ρομαντικού.. μα περνά ξυστά.. χωρίς να γίνεται γλυκερό.. περιγράφει καταστάσεις που όλοι ίσως θυμόμαστε.. που ίσως να ξεχνάμε.. εικόνες αισθήματα.. ακόμα κι οσμές.. νομίζω ότι είναι πετυχημένη γενική δοκιμή.. κι αναμένω το επόμενο.. αλλά και κάτι άλλο.. που να χρησιμοποιεί και το καθημερινό της χιούμορ..

Κάτω – Δώρα Κασκάλη

<> 

Περιγραφή (του οπισθοφίλου)

Το "Κάτω" είναι ένα βιβλίο με σπονδυλωτή αφήγηση. Η πλοκή του εκτυλίσσεται στα ορεινά κάποιου νησιού, σ' ένα ερειπωμένο χωριό που παλεύει να αναστηθεί με τις άοκνες προσπάθειες μιας εκ των ηρωίδων. Σ' αυτό τον τόπο συμπλέκονται οι μικρές ιστορίες - κάθετα και οριζόντια στο χώρο και το χρόνο - γυναικών που ταλανίζονται από σύγχρονα πρακτικά αλλά και υπαρξιακά αδιέξοδα, όπως και γυναικών που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Η αφήγηση διατρέχει δύο αιώνες ιστορίας, επικεντρώνεται ωστόσο σ' ένα παρόν που έχει έντονη την οσμή της παρακμής, ηθικής - οικονομικής - πολιτικής. Στο τέλος του βιβλίου λυτρωτικός φυσάει ο άνεμος μιας κρίσης που ξεθεμελιώνει όλες τις βεβαιότητες και τις μικρές ζωές φέρνοντας τα πάνω κάτω. Στο κατώφλι των άδηλων αλλαγών που κυοφορούνται, οι ηρωίδες θα κληθούν να αναλάβουν μέσα στον μικρόκοσμο τους έναν ουσιαστικότερο ρόλο, αποκτώντας μια πιο ενσυνείδητη φωνή ως άτομα, αλλά και ως πολίτες.

λιγα λόγια δικά μου..

..η φίλη μου η Δώρα.. ήταν από τις πρώτες μου διαδικτυακές επαφές.. μου φάνηκε από την αρχή.. άτομο ευγενικό ευαίσθητο δοτικό και λίγο συνεσταλμένο.. στα κείμενά της φαινόταν μια μελαγχολία.. που δεν έβγαινε στα σχόλια.. αμέσως φάνηκε το λεπτό αδιόρατο χιούμορ της.. και σιγά σιγά ελαττώθηκε η συστολή.. συναντηθήκαμε και σε άλλους διαδικτυακούς χώρους.. και την αισθάνομαι φίλη.. κι ας μη καταφέραμε να συναντηθούμε.. όταν βγήκε το πρώτο της βιβλίο.. έσπευσα να το αποκτήσω.. χάρηκα πολύ..
στο δεύτερο.. μου πήρε κάτι μήνες να τα καταφέρω.. λόγω οικονομικών δυσχερειών.. αλλά τα κατάφερα.. διάβασα λίγο στο τραίνο.. λίγο στο κρεβάτι.. και το έπιασα σήμερα στην 34η σελίδα.. δε κατάφερα να το ξεκολλήσω από το χέρι μου.. έφτιαξα ενδιαμέσως μακαρόνια.. και τα ζέστανα 3 φορές.. και κάποιοι ξέρουν.. ότι ούτε σεισμός με απομακρύνει από τη φρέσκια μακαρονάδα μου..
..ξεκινά λέγοντας μια ιστορία.. μέσα από τα μάτια διαφόρων γυναικών.. διαφορετικών σε κάθε κεφάλαιο.. που πλέκονται σε μια κεντρική ιστορία.. με τρυφερότητα.. με ευαισθησία.. παίρνουν πραγματική σάρκα και οστά οι χαρακτήρες.. σιγά σιγά.. κεφάλαιο κεφάλαιο.. κινείται σε έναν σημερινό χρόνο.. στα χρόνια της κρίσης ως το κοντινό μέλλον.. και σε εξιστορήσεις.. που κινούνται ένα και δύο αιώνες πίσω.. ιστορίες γυναικών.. που εμένα.. με το χαρακτήρα που'χω.. όχι δε με άφησαν ασυγκίνητο.. αλλά ευχαριστήθηκα καθαρτικό κλάμα.. περιγράφει καταστάσεις σημερινές και αυριανές.. αλλά κλίνει και το μάτι στην αισιοδοξία.. στο καλύτερο μέλλων των παιδιών που έρχονται.. το τελευταίο κεφάλαιο.. το πρώτο μισό.. είναι κάποιο όνειρο που βλέπω κι εγώ ξύπνιος.. πέρασα μιάμιση καταπληκτική μέρα.. και σίγουρα θα πάει στο ράφι με τα βιβλία που θα διαβάσω πολλές φορές.. ευχαριστώ Δώρα μου.. περιμένω το επόμενο με ανυπομονησία..

..καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς - Χρόνης Μίσσιος

..είναι πια 27 χρόνια από την πρώτη ανάγνωση.. τό πήρα όπως συνήθως τότε.. διάβασα μερικές αράδες.. και κόλλησα.. ένα γράμμα προς ένα σύντροφο που χάθηκε νωρίς.. του διηγείται την ιστορία που έχασε.. με απλά λόγια.. με καθαρά νοήματα.. χωρίς στρογγυλάδες.. χωρίς υπερβολές.. με ένα υποβόσκον χιουμορ.. που δε ξέρω αν ήταν δικό του ή δικό μου.. σα να καθόμαστε σε κάποιο καφενεδάκι.. και μου έλεγε την ιστορία της ζωής του.. έβαλε ένα λιθαράκι.. ίσως και βραχάκι.. στο τρόπο που έβλεπα.. και ερμήνευα τις ιστορίες που άκουγα.. από τότε που άρχισα να ακούω.. πρέπει να το διαβάζω συχνότερα.. μια κι έχω αρχίσει να ξεχνώ τις πληροφορίες.. ευτυχώς δε ξεχνώ ακόμα τις επιγεύσεις των αναγνωσμάτων μου..

Υπεύθυνη Δήλωση – Βούλα Δαμιανάκου

το πήρα κατά την περσινή εξόρμηση στην κλαθμώνος.. στο σώσε ένα βιβλίο.. μεταξή αλλων.. είχα την περιέργεια να δω άλλη μια οπτική γωνία.. νόμιζα ότι θα ήταν κάπως ιστορικής φύσεως.. αλλά τελικά ήταν περισσότερο μια προσωπική ιστορία.. ίσως μαρτυρία.. έκλαψα και γέλασα στο πρώτο μέρος.. το προπολεμικό.. το μεταπολεμικό συμφωνούσε με πολλές διηγήσεις που έχω ακούσει από παιδί.. αλλά είναι δοσμένο με πολύ ήπιο τρόπο.. χωρίς μίση.. χωρίς κορόνες.. πολύ ψύχραιμο.. και μου φαίνεται πολύ αληθινό.. χωρίς να έχω τρόπο να ξέρω βέβαια.. αλλά από την ακούσια επεξεργασία που έχω κάνει μέσα στις δεκαετίες.. σχετικά με το τι μου φαίνεται πιθανό και τι όχι..